Na maanden voorbereiding was het eindelijk zover: we brachten onze 'Sporen van kolonisatie' naar Sint-Niklaas. De school 'Droomballon' had zich ingeschreven voor het traject dat door de stad Sint-Niklaas georganiseerd werd.
De workshop ‘Gebrek aan vrijheid’ was het hoogtepunt van het traject. Als haar alter ego ‘Titin’, nam onze stagiaire Jolien de leerlingen mee naar Elisabethville 1954 om via een inleefspel het leven van toen te ervaren. Achteraf reflecteerden de leerlingen op hun ervaring én maakten ze de brug naar vandaag. Zijn er nog sporen van kolonisatie te vinden in de manier van denken over mensen van kleur?
Vijf klassen van het vijfde en zesde leerjaar namen deel. Achteraf was er een evaluatievergadering met de leerkrachten. Ze waren tevreden met het traject en hadden zelf ervaren dat ze meer kritisch nadachten over de thema’s.
Enkele citaten verzameld in de evaluatievergadering:
- “Er zijn heel veel gevoelens losgekomen bij de kinderen. De gesprekken vond ik interessant. We hebben na de workshop het gesprek verdergezet omdat ik voelde dat het nodig was om erover te praten. Dat hebben we nog een volledig lesuur gedaan, op een respectvolle manier. Dat zat bij sommigen echt wel hoog en er is wel wat losgekomen.”
- “We hebben met de leerlingen Congo onder de loep genomen. Ze wisten er op voorhand niet veel van, ze wisten niet wat een kolonie was. Het was wel fijn. Het was tof om dit met de klas te doen.”
- “Het thema spreekt wel aan. In de voorbereiding merk je bij de leerlingen dat ze erbij stil gaan staan. Racisme kwam ook ter sprake.”
- “Ik ben me nu bewuster van de problematiek. We weten allemaal dat het er is, maar zien het niet. Vroeger had ik niet stilgestaan bij het beeld dat we hadden (en hebben) van mensen van kleur. Iets wat anders normaal klonk, stel ik meer in vraag. Het is niet dat we vroeger racisten waren en nu niet. We zijn ons er nu bewust van.”
- “We zitten precies gevangen in veel vooroordelen. Je voelt dat ook bij kinderen. Kinderen worden geconfronteerd met het feit dat ze bruin zijn en dus automatisch minderwaardig zijn in alles. We blijven voor een stuk nog altijd vanuit veel vooroordelen handelen.”
- “Ik denk anders over de gevoeligheid van kinderen over dit onderwerp. Dit spreekt hen enorm aan.”
- “Ik ben me bewust geworden dat dit gevoeliger lag dan ik dacht. Het maakte veel emoties los, zeker bij kinderen van kleur zelf.”
- "Ik heb gemerkt dat ik naar mijn leerlingen toe bepaalde verwachtingen had puur op basis van de naam. Ik dacht bijvoorbeeld dat leerling X geen sterke was, nu is ze de slimste van de klas.”
- “Eén van mijn leerlingen van kleur vertelt geregeld dat ze discriminerende uitspraken te horen krijgt. Veel mensen verwachten ook niet dat ze slim is terwijl ze een pienter meisje is.”
- “Een leerling met een donkere huidskleur vertelde ‘Vroeger vonden ze me het schattige meisje toen ze naar mij keken op straat en nu wordt ik scheef bekeken ook al heb ik niets misdaan.’ Dat vond ik erg, zo’n tof slim kind.”
